Yunus Ağa her gün eşek ile atını alır, tarlasına gider, bağında bahçesinde topladığı üzümleri eşeğine yükler ipini de eline alır, geri döner bütün bir yaz bu yükü taşıyan eşek çok yorulur, gücü tükenir. Sıcak bir taraftan, ağır yükü bir taraftan, kendinden ümidini kesmiş, yorgunluktan kendini taşıyamaz hale gelmiş... Bir gün yine Yunus Ağa eşeğini alır tarlasına gider, bağ bozumu, eşeğe yükünü yükler atın ipini de eline alır geri gelir. eşeğe yükü çok ağır gelir, inleye inleye giderken ata der ki'yüküm ağır birazını alda rahatlayayım' at hiç oralı olmaz, biraz daha ilerler, eşek yürüyemez hale gelir, düşer ve ayağı kırılır, yükü dökülür, Yunus Ağa ne yapacağını şaşırır 'eyvah! eyvah!' der. Yükü çözer atın üstüne yükler ama eşeği ne yapacak? eşeği atın üstüne yükler ve eve getirir. bütün köylü yola çıkar 'ne oldu Yunus Ağa' ' kaza oldu eşeğin ayağı kırıldı'
Köylüler ' eh bu kadar yük eşeğe bile ağır gelir, bu at eşek mi, bu na niye taşıtmazsın' At o sırada ' eyvah rezil oldum, keşke eşeğin yükünü alsaydım da eşeği taşımak zorunda kalmasaydım, cümle aleme rezil oldum' der. Yunus Ağa eşeği atın sırtından indirir. Veteriner çağırır, eşeğin ayağını sarar ' kırık yok, burkulmuş ama eşek çok yorulmuş çok güçsüz kalmış, iki üç ay da iyi dinlensin yesin içsin, ayağı da iyileşir.' At kendi kendine ' eyvah eyvah, üç ay ben mi taşıyacağım' der. yunus Ağa üç ay at ile yükünü taşır, at anlar eşeğin halini. At ile eşek bu olaydan sonra iyi dost olurlar. Yunus Ağa da eşeğe yaptığı haksızlığı anlar ve ikisine de güçleri oranında eşit işler yaptırır. Ve hep birlikte mutlu bir şekilde yaşarlar.
Reyhan U.Ş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder