Bir gün çekirge ile karınca arkadaş olmuşlar birbirleriyle dertleşmiş yaz gelince beraberce buğday bulmaya gidelim diye kararlaştırmışlar. Havalar açmış, güneş tepede buğdaylar olgunlaşıyor. Çekirge seviniyor yaz geliyor diyor koşup gitmiş karancaya ' yaz geldi arkadaşım buğday toplamaya gideceğiz güneş çok ısıtıyor' Karınca 'inşallah arkadaşım kışlık yiyeceğimizi hazırlarız.' aradan hayli zaman geçti. Buğdaylar olgunlaştı. Çiftçiler harmanlarını yaptı. Bir gün çekirge koşarak geldi. 'haydi ben hazırım bu gün gidelim buğday aramaya' Karınca ' haydi gidelim' der. ' ben de hazırlanayım az bekle' der. Çıkarlar yola giderler uzakta bir buğday tarlasına rastlarlar çekirge hemen toplamaya başlar. Topladıkları buğdayların hepsini yer, karnını tıka basa doyurur. Çekilir ceviz ağacının gölgesine yatar uyur, karınca ise bakmış şöyle bir tarlaya, çok buğday dökülmüş, başlamış toplamaya, karnını bile doyurmadan, buğdayları yuvasına taşımaya başlamış. Akşama kadar hiç durmadan buğday taşıyan karınca yorulmuş son buğdayı da alınca ağzına, akşam olmuştu, ceviz gölgesinde uyuyan çekirgeye bağırır 'haydi kalk akşam oldu der' bağırır bağırır çekirge duymaz. Çekirge yemiş yemiş göbeğini şişirmiş bir türlü uyanmıyor. Uyanmayınca 'ne yapayım nasıl uyanacak' derken aklına ben bunu bacağından tutayım da çeke çeke götüreyim demiş. Arkadaş ne de olsa bana yakışmaz arkadaşı yolda bırakmak. Karınca ağzında ki buğdayı bırakmış çekirgenin ayağından çeke çeke onu yuvasına taşımış, ama çokta yorulmuş ben nerdeyim be demiş. Akşam da olunca ' karınca arkadaşım' demiş 'amma da yemişsin, karnın şişmiş ağırlaşmışsın zor taşıdım seni ' demiş. ' Beni sen mi taşıdın, nasıl beni taşıdın demiş' ' ayağından çeke çeke getirdim demiş' Çekirge de karıncaya teşekkür etmiş.
Reyhan U. Ş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder