Kış yaklaşırken fare düşünmeye başlar. 'Kış uzun geçerse ne yaparım ben' diye gece yarısı düşünürken bir şey gelir aklına. ' Ben kendime iyi bir ev bulayım' der. ' Böyle dışarıda çok güzeldi hayat ama kış geliyor aç kalırım belki' der. Yakınında bir eve gece yarısı girer, evi dolaşır, sağı solu araştırır. ' Bu kışı bu evde geçiririm' der. Eve yerleşir. Bir iki gün geçer evin her yerini öğrenir, mutfağı dolaşır. Karnı da acıkmış etrafta bir şey bulamaz, karnı acıkan fare mutfakta bir çöp kutusu da baya büyük içine girer bir güzel içindekilerle karnını doyurur ama, dışarıya çıkamaz. Tırmanır tırmanır çıkamaz. Aradan bir iki gün geçer fare çöp kutusunda kalır. Çöp kutusunda canı sıkılan fare ' vay vay başıma gelene bak ben rahat kışı geçirecektim kaldım çöp kutusunda' der. Ertesi gün evin hanımı çöp ü alır ve dışarıdaki çöp bidonuna atar. Çöp bidonunda bir kaç gün kalır farecik ne yapacağını şaşırır. Neyse çöpçü gelir çöpleri toplar, fare çöp arabasında çöplerle beraber dökülür. çöpçü çöpleri toplar ve şehirden uzak bir yere bırakırken farede çöplerle birlikte dökülür. Fare 'ne oluyor bana dünya başıma yıkılıyor, keşke yuvamda dursaydım, pişman oldum' der. Çöplerin arasından çıkar bir etrafa bakar 'ben nerden nereye geldim, aman dünyayı gördüm ya sanki hapisteydim günlerdir' der. Yaramaz fare çöplükte yaşamını sürdürür. Yaramazlığın cezasını ömür boyu çeker, çöplerin arasında bir yuva yapar orada yaşar gider.
Reyhan U.Ş
Reyhan U.Ş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder